TUS dla nastolatków

TUS dla nastolatków wyglądać musi inaczej niż dla młodszych dzieci. Nie chodzi już o uczenie tylko kroków poszczególnych czynności społecznych. Jedna rzecz to umieć poprosić o coś, a druga rzecz, czy umiem poprosić kogoś w sposób taktowny, odpowiedni do sytuacji. Dlatego też TUS dla młodzieży musi zawierać w programie element behawioralny (jak się zachować w danej sytuacji) oraz element poznawczy (dotyczący tego, jak ludzie myślą i dlaczego). Celem interwencji jest nabywanie kompetencji społecznej. Obejmuje ona pojęcie społecznej produkcji (zachowania) i ocenę jakości i celu produkcji (społeczną ocenę kognitywną i przetwarzanie emocji). Łączy także w sobie podwójny cel generowania podstaw dla (a) zachowań, które prowadzą do skutecznych społecznych rezultatów; i (b) zdolności łączenia kognitywnych, emocjonalnych i behawioralnych umiejętności, zależnie od społecznego kontekstu i wymagań ( J. Harpur, M. Lawlor, M. Fitzgerald Interwencje społeczne dla nastolatków z Zespołem Aspergera. Przewodnik komunikacji i socjalizacji w terapii interakcyjnej, Warszawa 2012). Podstawową zasadą jest hasło Pomyśl, potem zrób.

Nastolatkowie z ASD powinni się nauczyć, że o kompetencjach społecznych nie świadczy ich własna ocena, lecz jakość ich interakcji z innymi, czyli to czy są wzajemnie satysfakcjonujące. Jakość tę można zmierzyć na podstawie jej odwzajemniania.